alle (3) gedicht(en) van
'Fred Langereis'
(overige: zie archief ⇒)
| Thema = Rijm 2014-11-13 / Fred Langereis RIJMEN
In een dorp dicht bij een rivierErgens in het verre noorden Woonde een dame groot en fier Die alles goed kon verwoorden Zij maakte daarbij vele gedichten Op rijm en luchtig van aard En trok vrolijke gezichten Haar rijmen werden veel meer waard Het dorp telde echter weinig mensen Die waren niet allemaal even blij Wel waren er velen met wensen Om te kunnen dichten zoals zij De dame ging het hen dus leren Avonden lang gaf zij dan les Over beren die broodjes smeren Daarbij rouleerde vaak de fles Ten laatste werd er vaak gezopen Heel het dorp ging uit zijn dak Ze konden haast niet meer lopen En mannen gingen uit het pak Ook vrouwen kregen last van de genen En gingen echt bij bosjes vreemd Die niet wilden zijn verdwenen En voelen zich wel erg ontheemd Uiteindelijk werd het dorp veel groter Zo groot wel als een kleine stad De dame was een soort motor Voor groei en nu dus mensen zat Iedereen kan er goed dichten Een gewoon gesprek is niet te doen Allemaal vrolijke gezichten Ze willen graag dat je mee gaat doen De naam van de plaats ben ik vergeten Gebleven ben ik niet zo lang Ik heb er zelfs niet eens gegeten Het maakte mij een beetje bang Ik werd achtervolgt met luide kreten Dat werd me toen toch echt te gek Mijn tas en jas in de auto gesmeten Het werd een overhaast vertrek. Fred Langereis © 20-10-2014 |
| Thema = Vrede 2014-09-09 / Fred Langereis Vrede. Een woord, Leeg, hol. Gebruikt, misbruikt Een niet bestaand fenomeen omschrijvend. Vrede. Een begrip Onbegrip en dan onvrede Wel bestaand, en altijd aanwezig. Vrede. Krijgsheren Die beloven het Want het past in hun tactiek. Vrede Op aarde een diep verlangen maar overal zijn wrede oorlogen Vrede Wrede oorlogen Eén letter Die maakt wel het verschil Vrede Na de dood Is het iets echts De dood brengt rust De dood brengt vrede. Fred Langereis-© |
| Thema = Affel 2014-09-09 / Fred Langereis Marjolein: Iedere woensdagmiddag om één uur, Huppelt zij twee straten verder. Naar haar oude tante Willie, Ze spelen halma en patience En wassen samen gezellig af. Om vijf uur is het stop! Dan moet ze naar huis Tante geeft een affel smarties, rozijntjes of heel soms Van die zuurtjes in glanzende papiertjes. Op de hoek is een klein parkje Met een picknicktafel, Ze sorteert de affel snoep op kleur Iene miene mutte….. De laatste eet ze op Nu heeft ze zelf kinderen Die huppelen in de gang Met een glimlach kijkt ze naar de hemel Tante Willie is daar al een poosje Die van die affel weet je wel. Fred Langerijs |